دیشب بیمارستان بودم در راستای بیماری لاعلاج یکی از اقوام،
دختر ایشان جهت دلگرمی به بیمار می گفت: هر چه آدم به آن دچار بشه، امتحان الهی هست و باید شاکر بود.
خدا اونهایی رو که بیشتر دوست داره بیشتر مبتلا میکنه
و از این دست کلمات قصار!!
پسر بیمار هم گفت: این چه امتحانی،
به زور ثبت ناممان کرده اند،
درس هم درست و حسابی نداده اند،
حالا هی امتحان پشت امتحان!
دختر بیمار خطابه را ادامه داد که:
به هر حال هر سختی به آدم برسه، پشت سرش رشده
و پسر دیگر بیمار دستی به شکم جلو آمده خود کشید و افاضه فرمود که: ما که به اندازه ی کافی رشد کرده ایم.
پ.ن: شاید هم درس داده شده و ما درست و حسابی نخوانده ایم!!