بسم الله الرحمن الرحيم
بلاي قرن ما و قرون سابق
بنظرم ديدگاه ايده آليستي باشه
ديدگاه ايده آلي باعث ميشه تو هميشه ناراضي و عصبي باشي
ريشه اين ديدگاه در منطق ارسطو نهفته شده
يعني سيستم صفرو يك
يعني يك چيز يا خوبه يا بده
حد ميانه ايي وجود نداره
مثل بوش كه گفته بود با مايي يا مقابل مايي (همين جمله چقدر تا الان كشته داده خدا ميداند و بس )
زندگي حقيقي ولي از منطق ارسطو پيروي نميكنه
زندگي حقيقي در منطق فازي سير ميكنه
رنگ سياه مطلق تنها رنگ سياه نيست
چون سبز هم نسبت به سفيد سياه تر بنظر مياد
وقتي دنيا و مافيها را نسبي بسنجي اون موقع ميبيني كه كائنات چقدر دقيق و زيبا آفريده شده است
وقتي ايده آلي به قضايا نگاه ميكنيم همه چيز معيوب و داراي اشكال از كار در مياد
وقتي ايده آل فكر كني هرگز به خواسته هات نميرسي
انعطافت را ازدست ميدي
ميشي فولاد خشكه كه يك روزي براثر يك ضربه ميشكني و خرد ميشي
اگر تو پازل زندگيت بنظر چيزي گم شده دقيق تر نگاه كن شايد شكلت كامله و تو توي وهمت دنبال اون قطعه ميگردي
پازل را بچرخون از طرف ديگه بهش نگاه كن
خلاصه خوب دوباره ببينش
من خيلي ها را ديدم كه ديندار بودند
تا حرف ميزدند ميگفتند نماز ما كه نماز نيست
همش حواسمون اينور وانوره
خوب آخه بنده خدا اصلا حضور در نماز يعني چي
فكر ميكنند از اول تا آخرش بايد خدا جلوشون ظاهر بشه
همينكه يك مادر درنماز فكر ميكنه كه بچه اش نيافته يعني حضور
همينكه يك همسر نگران غذاي روي گازه يعني حضور
همينكه در نماز و وسطش يكهو اسمي هم از خدا بياد يعني حضور
البته اينكه فكر پزدادن باشي ميشه غير حضور
حالا اينها را بهشون بگو دنيا در نظرشون عوض ميشه ديگه حرص نميخورند عصبي نميشند و توي نماز راحت تر با خدا سير ميكنند
خيلي موارد ديگه هم هست
مثل انتخاب خونه
انتخاب همسر
و اصلا كلا روش زندگي
بياييم و كمي از ايده آلسيم بودن فاصله بگيريم
و با حقيقت زندگي كنيم